Echtgenote en moederschap zijn niet de enige wegen naar het paradijs

"Waarom studeer je op dat gebied?"?” Ik vroeg een zuster op de universiteit. Ze zuchtte, "Om eerlijk te zijn, Ik wil gewoon trouwen. Het maakt me niet echt uit wat ik nu studeer. Ik wacht gewoon om te worden gekoppeld, zodat ik een vrouw en een moeder kan zijn.

“Het is geweldig dat ze een vrouw en een moeder wil zijn, maar waarom zou ze haar leven in de wacht zetten??" Ik vroeg me af. Waarom zou een geschoolde, gepassioneerde jonge vrouw creëert barrières voor het streven naar zelfverbetering en haar vermogen om sociaal te transformeren wanneer ze nog niet de verantwoordelijkheden van echtgenote of moederschap heeft? Echtgenote en moeder zijn zijn grote zegeningen, maar voordat het echt gebeurt, waarom tastbare kansen uitwisselen?, gewoon wachten op het huwelijk om gewoon langs te komen - als het langs kwam? Ik hoefde niet ver te zoeken om erachter te komen.

“Ik ben al zesentwintig,klaagde een andere zuster. "Ik ben verlopen. Mijn ouders worden gek. Ze denken dat ik nooit ga trouwen en ze zetten me er dagelijks onder druk. De vrienden van mijn moeder blijven haar bellen en zeggen dat ik niet jonger word. Ze blijft erom huilen en zegt dat ze nooit een oma zal worden. Het is niet alsof ik niet wil trouwen; Ik ben klaar sinds de universiteit! Ik kan gewoon de juiste man niet vinden," ze huilde.

Waarom, als een algemene gemeenschap, oefenen we niet dezelfde druk uit op vrouwen om hen aan te moedigen door te gaan met het zoeken naar islamitische kennis?? Hoger onderwijs? Om doelen in hun leven te maken die hen zullen helpen in hun toekomstige gezinslevens, als dat is wat voor hen bedoeld is?? Misschien is het omdat we geobsedeerd zijn door het idee dat vrouwen moeten trouwen en moeders moeten worden en dat als ze dat niet doen, ze hebben geen echt succes bereikt.

We kennen allemaal de eervolle en gewichtige status van echtgenote en moederschap in de islam. We weten allemaal dat het huwelijk de helft van je deen voltooit,en dat de Profeet (vrede zij met hem) heeft ons over de moeder verteld, “[…] Het paradijs ligt aan haar voeten.”

Maar trouwen en moeder worden is niet de enige manier om het paradijs binnen te komen. En niet elke volwassen vrouw is een echtgenote en/of moeder, zal ook nooit zijn. Sommige vrouwen zullen uiteindelijk echtgenotes en/of moeders worden, als Allah subhanahu wa ta'ala (verheven is Hij) zegent hen met zulke, maar voor anderen, God (swt) heeft hen gezegend met andere kansen.

God (swt) heeft geen vrouwen geschapen omwille van echtgenote of moederschap. Dit is niet ons eerste doel, noch ons einddoel. Onze schepping was om onze eerste en belangrijkste rol te vervullen: Zijn SLAAF zijn. Zoals Hij ons vertelt in Surah Dhaariyat (Hoofdstuk van de wannende winden), "En Ik heb de djinn en de mensheid niet geschapen behalve om Mij te aanbidden."

Aanbidding komt in zoveel verschillende vormen. Huisvrouw zijn (ook bekend als. huishoudkundig ingenieur!) kan een vorm van aanbidding zijn. Thuisblijvende moeder zijn kan een vorm van aanbidding zijn. Een werkende echtgenote en moeder zijn kan een vorm van aanbidding zijn. Een ongehuwde studente zijn kan een vorm van aanbidding zijn. Een gescheiden vrouwelijke arts zijn, een vrouwelijke journalist, islamitische geleerde, film regisseur, banketbakker, docent, dierenarts, ingenieur, persoonlijke trainer, advocaat, artiest, verpleegster, Koran leraar, psycholoog, apotheker of salonartiest kan elk een vorm van aanbidding zijn. Gewoon een geweldige dochter zijn of een opknapper zijn, kunnen vormen van aanbidding zijn. We kunnen Allah aanbidden (swt) Op verschillende manieren, zolang we een oprechte intentie hebben, en wat we doen wordt gedaan binnen de richtlijnen die Hij voor ons heeft opgesteld.

helaas, echter, dat is niet de boodschap die onze gemeenschap afgeeft aan alleenstaande zusters – beiden die nooit getrouwd zijn geweest, en degenen die nu gescheiden zijn. Als ik met veel vrouwen spreek en hen vraag naar de manieren waarop ze willen bijdragen aan de samenleving en de manieren waarop ze hun tijd en capaciteiten willen gebruiken, een aantal van hen zal me vertellen dat ze geen idee hebben en dat ze alleen maar door school of werk gaan terwijl ze wachten tot prins moslim langskomt en met wie ze het ouderschap kunnen vestigen.

echter, Prins Muslim komt niet snel of gemakkelijk mee voor velen geweldig, in aanmerking komende moslimvrouwen. En voor sommigen, hij is meegekomen, en hij of de instelling van hun relatie bleek meer schurkachtig dan harmonieus te zijn. Alleenstaand en nooit getrouwd of gescheiden - zeer capabele en intelligente moslimvrouwen hebben constant te maken met de druk om gevraagd te worden, "Dus... wanneer ga je trouwen?"? Je wordt er niet jonger op. Het is moeilijker om kinderen te krijgen als je ouder bent.”

De hoeveelheid tranen, pijn, spanning, woede en frustratie waar deze geweldige vrouwen constant mee te maken hebben vanwege een sociale druk om te trouwen (vooral als velen dat al willen, maar vinden gewoon niet de juiste persoon!) en kinderen hebben is niet van onze religie.

Islam gaf vrouwen studiebeurs. Onze geschiedenis is gevuld met vrouwen die hun leven hebben gewijd aan het onderwijzen van islamitische wetenschappen. Heb je ooit gehoord van Fatimah Sa`d al Khayri, Ze was een geleerde die rond het jaar werd geboren 522. Haar vader, Sa`d al Khayri, was ook een geleerde. Hij hield verschillende lessen en was "het meest bijzonder over" [zijn dochters] het bijwonen van hadith-lessen, reizen met hen uitgebreid en herhaaldelijk naar verschillende leraren. Hij heeft het ze ook zelf geleerd.”. Fatimah bestudeerde de werken van de grote al-Tabarani met de hoofdverteller van zijn werken in haar tijd. Weet je wie die hoofdverteller was?? De hoofdverteller van Fatima's tijd heette niet Abu iemand (de vader van iemand, wat aangeeft dat hij een man was). De leidende geleerde van haar tijd was een vrouw. Haar naam was Fatimah al-Juzadniyyah en zij is de geleerde onder wie zowel mannen als vrouwen zouden studeren omdat in die tijd, ze was de grootste en meest deskundige in sommige van de klassieke teksten. Fatimah Sa`d al Khayr trouwde uiteindelijk en verhuisde naar Damascus en uiteindelijk naar Caïro en ze bleef lesgeven. Veel geleerden reisden speciaal naar haar stad om onder haar te studeren.

Fatimah groeide op in een gezin dat de opleiding en kennis van een vrouw zo hoog in het vaandel had staan ​​dat haar vader degene was die ervoor zou zorgen dat ze vanaf jonge leeftijd met geleerden studeerde. Voor het huwelijk, haar werd niet verteld om stil te zitten en inactief te zijn in de gemeenschap uit angst dat sommige mannen een opgeleide vrouw onaantrekkelijk of intimiderend zouden vinden en niet met haar zouden willen trouwen. Ze ging niet door de bewegingen van het bestuderen van willekeurige dingen op de universiteit omdat ze wachtte totdat ze trouwde. Ze zocht studiebeurs en Allah (swt) zegende haar met een echtgenoot die van haar rangorde was, die haar kwalificaties en drive begreep, en die haar inspanningen steunde om deze religie ook na het huwelijk te blijven onderwijzen?. Ze liet een erfenis na waar we helaas nog nooit van hebben gehoord, omdat we zelden horen over de meer dan achtduizend vrouwelijke hadith-geleerden die deel uitmaken van onze geschiedenis.

Waarom horen we nooit over Fatimah Sa`d al Khayr en de duizenden vrouwelijke geleerden die net als zij waren?? Ik denk dat een van de redenen - en het is maar een persoonlijke theorie - dat als gemeenschap, we zijn zo gefocust op het verzorgen van onze vrouwen om echtgenotes en moeders te worden dat we uit het oog verliezen dat dit niet eens onze belangrijkste rol is.

Dienstbaarheid aan Allah (swt) is onze nummer één rol. We moeten gebruiken wat Hij ons heeft gegeven, de middelen die we op dit moment hebben, om Hem op de beste manieren te aanbidden.

De islamitische geschiedenis staat vol met voorbeelden van vrouwen die echtgenotes en moeders waren, die zich volledig concentreerden op hun taak om echtgenote en/of moeder te zijn, en produceerde mensen als Imam Ahmed rahimahu allah (moge God hem genadig zijn). We nemen die voorbeelden als gemeenschap en we herhalen de nobele status van zulke ongelooflijke vrouwen.

Maar we hebben ook voorbeelden van mensen die niet alleen echtgenotes waren en niet alleen moeders, maar degenen die dat allebei waren, een van die, of geen van die, en toch de passies konden gebruiken, talenten en vaardigheden Allah (swt) zegende hen met Hem te aanbidden door Zijn schepping te dienen, door Zijn schepping terug te roepen naar Zijn Deen en erfenissen na te laten voor de komende generaties. Sommige van deze vrouwen waren echtgenotes en moeders en wijdden hun leven aan het volledig focussen op hun gezin en sommigen van hen bleven de grotere samenleving in het algemeen dienen.

Shaykh Mohammad Akram Nadwi vermeldt in zijn inleiding bij zijn Woordenboek van vrouwelijke hadith-geleerden, Al Muhadithaat, "Niet een [van de 8000 vrouwelijke hadith-geleerden die hij onderzocht] zou het domein van het gezinsleven als minderwaardig hebben beschouwd, of verwaarloosde taken daarin, of beschouwd als een vrouw onwenselijk of inferieur aan een man te zijn, of dacht dat, bekwaamheid en kans gegeven, ze had geen plichten jegens de bredere samenleving, buiten het domein van het gezinsleven.”

Vrouwelijke geleerden in onze geschiedenis waren gefocust op het zijn van familievrouwen toen ze gezinnen hadden voor wie ze verantwoordelijkheden hadden, en wanneer in staat, ze hadden ook doelen in het leven die verder reikten dan de rol van echtgenote en moederschap. Dus hoe zit het met iemand die nog niet getrouwd is?? Veel alleenstaande vrouwen gebruiken hun tijd tot het uiterste, gericht op het verbeteren van hun vaardigheden en capaciteiten om terug bij te dragen aan de ummah (gemeenschap) en de samenleving in het algemeen. Ze zijn dol op het aanbidden van Allah (swt) door te investeren in hun capaciteiten en die te gebruiken voor het grotere goed. Misschien kunnen we allemaal uit hun voorbeeld nemen.

God, in Zijn Wijsheid, heeft ieder van ons anders en in verschillende omstandigheden geschapen. Sommigen herkennen dit, hou van elke fase waarin ze zich bevinden, en hun capaciteiten ten volle te ontwikkelen. Laat ons, te, gebruik de tijd en mogelijkheden die God ons heeft gegeven om onze aanbidding tot Hem te maximaliseren en te werken aan de verbetering van de samenleving en de mensheid als geheel. Als echtgenote of moederschap in het proces komt, dan gebruikten we in ieder geval al ons vermogen om Hem te aanbidden voordat het kwam en kunnen we de training en het uithoudingsvermogen blijven gebruiken dat we voor het huwelijk hebben opgedaan om Hem met uitmuntendheid te aanbidden als het eenmaal zover is.

Als er ouders zijn, families en gemeenschappen die vrouwen onder druk zetten om te trouwen en kinderen te krijgen: Wees Allah dankbaar (swt) heeft je gezegend met dochters, gehuwd of ongehuwd, moeders of niet, als de Profeet ? heeft gezegd, “Wees niet vies van dochters”, want het zijn kostbare schatten die je hart troosten.”. We leggen meer druk op onze zussen dan ze emotioneel en psychologisch aankunnen. Laten we ze de ruimte geven, laat ze zichzelf vinden en hun relaties met Allah aangaan (swt).

God (swt) heeft ons geschapen om Hem te aanbidden. Dat is onze nummer één rol. nutsvoorzieningen, laten we ons deel doen en uitzoeken hoe we het beste kunnen voldoen aan het doel waarvoor we zijn gemaakt.

Bron: Maryam Amir-Ebrahim, http://www.suhaibwebb.com/relationships/marriage-family/wifehood-and-motherhood-%E2%80%93-not-the-only-ways-to-paradise/